بسم الله الرحمن الرحیم
و این جا من بپردازم به مساله بسیار مهم این روزهای ما; یعنی مساله فلسطین . عزیزان من! در فلسطین هم بسیج هست; بسیج فلسطینی که دنیا را امروز متوجه به خود کرده است آن وقتی است که سرنوشت قضیه فلسطین دست چند تا سیاستمدار باشد، مردم در آن نقشی نداشته باشند، جوانها در آن حرفی نداشته باشند، سرنوشت همان می شود که دیدید: ذلت پشت سر ذلت; عقب نشینی پشت سر عقب نشینی; میدان دادن به دشمن; سنگرها را یکی پس از دیگری به نفع دشمن زورگو، متجاوزو . . . خالی کردن; این آن وقتی است که مردم در صحنه نیستند . مردم را کنار گذاشتند; انگیزه های حقیقی یی که مردم را جذب می کند یعنی انگیزه ی ایمانی را فراموش کردند; دهها سال مساله فلسطین را به عقب انداختند . من اول انقلاب به یکی از این سران فلسطینی که این جا آمده بود، گفتم چرا شما شعار اسلام را مطرح نمی کنید؟ عذرهای بیهوده یی آورد . نمی خواستند بکنند; دلشان به اسلام باور نداشت . امروز بیش از دوازده سال، سیزده سال است که ملت مسلمان فلسطین، با نام اسلام و با شعار اسلام به میدان آمده است; دشمن فورا فهمید قضیه چیست . وقتی که در دهه قبل انتفاضه در فلسطین شروع شد، دشمنان یعنی صهیونیستها و رفیقهای امریکایی شان زودتر از همه احساس خطر کردند; دیدند باید این را نابود کنند; چون به نام اسلام است . درصدد علاج برآمدند; اما قادر بر علاج نیستند; چون طبیعتا زورگو هستند . رژیم صهیونیستی در سرزمین مغضوب فلسطین یک رژیم نژادپرست است; مگر از یک رژیم نژادپرست می شود انتظار عدالت داشت؟ ! رژیمی که به وسیله قدرتمندان سیاسی و اقتصادی دنیا به وجود آمده است، اصلا برای این به وجود آمده است که نگذارد دنیای اسلام اتحادی به خود ببیند; عزتی به خود ببیند; نگذارد مسلمانها یک واحد عظیم تشکیل بدهند که مبادا خطر بشوند; برای این اصلا به وجود آمده; از او می شود انتظار انصاف و عدالت داشت؟ ! ساده لوحند آن کسانی که خیال می کنند می شود با این رژیم گفتگو کرد; هر گفتگویی برای رژیم صهیونیستی به منزله باز کردن یک میدان برای جلو آمدن اوست .
